...”nebbia” znaczy mgła?

Pewien mnich uprawiał małą winnicę nieopodal chaty, w której mieszkał, i uzyskiwał z niej wino na własne potrzeby. Pewnego ranka całą winnicę spowija niezwykle gęsta mgła. Odczytał to jako znak gniewu Boga na jego osobę za to, że zbyt wiele czasu spędza na pracach w winnicy. Od tego czasu mnich poświęcał cały swój czas wyłącznie modlitwie. Kiedy jednak nadeszła pora winobrania mgła nagle zniknęła, a oczom zamodlonego mnicha ukazały się pięknie, dojrzałe winogrona, błyszczące się niczym klejnoty w promieniach słońca.

Tyle mówi legenda na temat genezy nazwy „nebbiolo", bowiem „nebbia" w języku włoskim znaczy „mgła". Bardziej wiarygodne jest jednak to, że nazwa wywodzi się od mgieł, które zwyczajowo nawiedzają włoski Piemont (królestwo nebbiolo) w chłodne poranki podczas okresu winobrania. Istnieją jeszcze dwie alternatywne wersje pochodzenia tej nazwy. Pierwsza zwraca uwagę na wygląd dojrzałych gron, pokrytych jakby „mgiełką", druga wywodzi nazwę z włoskiego „nobile", czyli „szlachetny". Pierwszy zapis wymieniający nazwę „nebbiolo" pojawił się w 1268 roku w dokumentach zamku Castello di Rivoli. Szczep znany jest również we Włoszech pod nazwami: „spanna", „picutener" oraz „chiavennasca".

W XV wieku biskup Turynu zarządził, że czynsz za wynajem mienia należącego do kościoła ma być płacony w naturze - gronami nebbiolo.