Niemcy
Rozpoczęcie uprawy winorośli w Niemczech jest ściśle związane ze starożytnym Rzymem. Rzymianie w I w. p.n.e. bowiem wprowadzili na teren obecnych Niemiec kulturę wina, początkowo na potrzeby swoich wojsk. Przyjmuje się że ówczesny klimat był znacznie łagodniejszy niż dziś. Bardzo szybko bo już w IV wieku wina niemieckie stały się popularne w całej Europie. Z czasem , w średniowieczu, uprawa wina stała się domeną klasztorów. Uważa się że średniowiecze to złoty czas dla winiarstwa niemieckiego. Następujące od XV w. dramatyczne zmiany klimatyczne (klimat się wyraźnie ochłodził), wojna trzydziestoletnia i epidemie śmiertelnych chorób spowodowały upadek winiarstwa w Niemczech. Oczywiście winorośl uprawiano nadal, ale wino straciło swój masowy charakter na rzecz piwa. Dłuższy czas wina niemieckie były synonimem win popularnych , kiepskiej jakości. Szczególnie było to związane z ustawą winiarską z 1971 roku, wedle której jedynym wyznacznikiem jakości wina miała się odtąd stać zawartość cukru. Szczep, wielkość produkcji, a nawet pochodzenie przestały odgrywać jakakolwiek rolę. Ta ustawa, a wcześniej skutki II wojny światowej spowodowały że coraz więcej produkowano win „lieblich”, czyli z pogranicza półsłodkich i półwytrawnych, oraz przekleństwo niemieckiego winiarstwa czyli Liebfraumilch. Dlaczego przekleństwo? Ano dlatego, że to z tym winem zaczęto utożsamiać wszystkie niemieckie wina. Doszło do tego że wina wytrawne zaczęto uważać za…nieomal lekarstwo dla chorych na cukrzycę, o czym głosił stosowny napis na etykiecie „Wegweiser für Trockenliebhaber” (wskazane dla miłośników wytrawności). Dopiero zmiana gustów konsumentów wymusiła na producentach zwrot ku odpowiedniej jakości win.
W Niemczech znajdziemy 13 regionów winiarskich, najważniejsze to: Badenia, Frankonia, Hesja, Mozela, Nadrenia (Rheingau), Hesja Nadreńska (Rheinhessen), Palatynat (Rheinpfalz), Saksonia. Przyjmuje się że Niemcy Rieslingiem stoją. To oczywiście prawda, Riesling to najlepszy i najszlachetniejszy szczep win niemieckich, ale nie jest to szczep o największym areale upraw (22%), nieco więcej, 23%, stanowią uprawy Műller-Thurgau. Trzecim szczepem o sporym areale upraw jest Sylvaner, pozostałe białe szczepy mają minimalne znaczenie –Kerner i Bachus. Jeśli chodzi o wina czerwone to dominująca rolę pełni w Niemczech Późny Burgund, czyli Spätburgunder. Dodatkowo uprawia się jeszcze takie szczepy jak Portugieser, Schwarzriesling.
Klasyfikacja win niemieckich jest specyficzna i czasem może sprawiać wrażenie chaosu. Otóż ponieważ określona winnica może należeć do kilku firm winiarskich, to producent określa czy robi wino jakościowe czy nie. Oznacza to ni mniej ni więcej ze w każdej winnicy można wytwarzać wino dowolnej jakości. Dlatego też na etykietach win niemieckich nie znajdziemy zbyt wielu informacji o pochodzeniu geograficznym, bo w świetle tych zasad nie jest ono istotne. Ten w sumie dziwaczny sposób klasyfikowania win powoduje że pochodzący od dobrego producenta riesling kabinett jest lepszy niż riesling auslese od kiepskiej winnicy, choć teoretycznie mogłoby być odwrotnie.
Klasyfikowanie win wedle zawartości cukru w moszczu nadal jest ściśle przestrzegane. Wina dzielą się na 2 podstawowe grupy: Qualitatswein – wina jakościowe, markowe i Tafelwein – wina stołowe. Wina markowe z kolei dzielą się na: QbA (Qualitätswein bestimmter Anbaugebiete - wina jakościowe o kontrolowanej nazwie pochodzenia ) – do tej kategorii należy zdecydowana większość lekkich, świeżych, owocowych win niemieckich; oraz QmP (Qualitätswein mit Prädikat) czyli wina jakościowe o kontrolowanej nazwie pochodzenia z deklaracją (wyróżnikiem), z których każde musi posiadać jedną z sześciu specyfikacji typu wina, dokładniej precyzujących jego jakość (dojrzałość owoców).
Są to w kolejności:
Kabinett - dobre, zwykle lekkie wina produkowane z pełni dojrzałych winogron, do spożycia zarówno do jak i bez posiłku;
Spätlese - Wina wytwarzane z gron zebranych po zwykłym winobraniu. Mają one intensywniejszy aromat, są bardziej skoncentrowane, ale wbrew przyjętej opinii nie zawsze są one słodkie;
Auslese - szlachetne wina ze specjalnie wyselekcjonowanych, bardzo dojrzałych winogron, o intensywnym bukiecie i smaku, podobnie jak w przypadku Spätlese nie zawsze, choć najczęściej, są słodkie;
Beerenauslese (BA) - wina z indywidualnie wyselekcjonowanych, przejrzałych pojedynczych owoców. Nadzwyczaj bogate, słodkie wina deserowe , dobrze wyważone dzięki swej kwasowości;
Eiswein – czyli wina analogicznie zbierane jak BA, jeszcze intensywniejsze w smaku i aromacie. Grona zbierane i wyciskane po pierwszych przymrozkach. Rzadkie, bardzo drogie wina;
Trockenbeerenauslese (TBA) - Wina ze specjalnie wyselekcjonowanych, przejrzałych i przesuszonych gron podobnych do rodzynek, bogate, słodkie, miodowe.
W przypadku win stołowych oraz QbA można, celem poprawienia ich jakości, dodawać niesfermentowany moszcz, tzw. süssreserve.